Polowania czas

Od dawien dawna wierzono, że gdy na przedświąteczne łowy wyruszą sami kawalerowie, wieczerza wigilijna nie będzie należała do udanych. Zatem na takowe wyprawy łowne, wyjeżdżali młodzi łowczy z doświadczonymi kompanami, którzy już dawno zapomnieli o stanie kawalerskim.

Pierwszy na te łowy musiał wyruszyć koń kary, by jak wierzono pobłogosławił tej wyprawie sam święty Hubert, patron łowów i polowań na grubego zwierza. Gdy zaś po kilkudniowej wyprawie wgłąb leśnych zarośli, powróciła cała łowcza wyprawa, najstarszy z nich musiał trzy razy zadąć w róg, by wszystkim stało się wiadomym, że pierwsze przygotowania na przyjęcie z okazji narodzin Bożej Dzieciny, mają już za sobą.

 

Trochę magii nie zaszkodzi

Gospodynie domowe, którym przypadło w udziale zbieranie jaj, potrzebnych do wypieku ciasta także oddawały się wszelkim zwyczajom i obrzędom przedświątecznym. Aby zatem na dane święta uzbierać dużo jajek, kobiety wchodziły do kurnika ze specjalnie na tę okazję śpiewaną pieśnią, odganiającą złego Pastucha. A był to jak wierzono demon, który kurom zadawał uroki, aby te przestały się nieść, by z tego powodu Święta Bożego
Narodzenia należały do ubogich.

Zwyczaj bujany

W okolicy Poznania, znany był inny zwyczaj ściśle związany z obchodami Bożego Narodzenia. Aby w domu chrześcijańskim, nie goszczono się w tym jakże uroczystym czasie gorzałką i okowitką, w cztery kąty największego pokoju, ustawiano malutkie dzbanuszki z mlekiem, aby dobre skrzaty się posiliły i przestały rzucać na chcących sobie podchmielić swoje zaklęcia i uroki, aby nikt w tym czasie nie chodził pijany.

W okolicy Dolnego Śląska, znany był zwyczaj bujany. Polegał on na tym, że w domu najmłodszy członek rodziny wraz z najstarszym, brali za rogi gruby pled i poczęli nim kołysać przez około czterdzieści minut. Wierzono, że wówczas wskakują na koc dobre duszki - opiekunowie ich domowych pieleszy i będąc wdzięcznymi za takowe kołysanie, z całą pewnością pomogą one gospodarzom w przedświątecznych porządkach.

By odstraszyć Osmętnicę

W Nowym Targu, znany był zwyczaj biały. Polegał on na podkładaniu pod dywany i koce białego płótna, na którym jak wierzono siadała Osmętnica, zła wróżka. Tak ugoszczona opuszczała ona domostwa ludzi, którzy szybko zabierali się za przygotowania do obchodów Świąt Bożego Narodzenia.

O zła Osmętnico, tyś smutków krynicą
Opuść nasze domy, idź stąd w inne strony


Dym pod stół

W regionie świętokrzyskim, znany był wszystkim jego mieszkańcom zwyczaj dymny. Polegał on na odymianiu stołów, stodół i spichlerzy z nagromadzoną żywnością. Wierzono, że podczas takowego zwyczaju, ucieknie z obejść gospodarskich zły Kłobuk, który potrafił zadusić gospodarskie zwierzęta, by nie stanowiły one pokarmu na świąteczny stół.

Ewa Walkiewicz, Zd24.pl