To także umiejętność cieszenia się owocami własnych wysiłków.

Wiara w siebie

Wspiera nas w życiu, podnosi jego wartość oraz jakość. Koreluje z racjonalizmem, realizmem, intuicją, twórczością, niezależnością, elastycznością, życzliwością, zdolnością do radzenia sobie ze zmianami, chęcią i przyznawaniem się do błędów, korygowaniem błędów, gotowością do współpracy, podczas gdy brak wiary w siebie koreluje z irracjonalizmem, niedostrzeganiem rzeczywistości, sztywnością, lękiem przed nowym i nieznanym, z konformizmem lub niewłaściwym buntem, obronnością, nadmierną uległością lub zachowaniem nadmiernej kontroli, lękiem lub wrogością wobec innych.

Wiara w siebie

Poszukuje wyzwań i bodźców w postaci wartościowych oraz ambitnych celów, podczas gdy brak wiary w siebie poszukuje bezpieczeństwa oraz tego, co znane i mało wymagające.

Dlatego im bardziej wierzymy w siebie, tym bardziej jesteśmy:

 Ambitne – w sensie zawodowym, emocjonalnym, intelektualnym, twórczym i duchowym, otwarte, życzliwe i komunikatywne – ponieważ jesteśmy przekonane, że nasze myśli są wartościowe i dzielimy się nimi, pragniemy jasności w relacjach i nie boimy się jej, przygotowane do związków, ponieważ witalność i ekspansywność są bardziej atrakcyjne dla potencjalnego partnera niż pustka i uzależnienie, uczciwe i życzliwe wobec innych – ponieważ darzymy ludzi szacunkiem i nie postrzegamy jako zagrożenia, nie wydajemy pochopnie wyroków, nie podchodzimy do nowych znajomości z oczekiwaniem odrzucenia, intrygi czy zdrady, jesteśmy uprzejme, hojne i mamy poczucie wspólnego celu, przychylnie reagujemy na sukcesy innych.

Wysoka samoocena a miłość i związek

Nie ma większej przeszkody dla miłości niż lęk, że nie zasługujemy na miłość lub że naszym przeznaczeniem jest cierpienie.

• Staram się kochać, ale brak mi wewnętrznego poczucia bezpieczeństwa. Jest natomiast wewnętrzny, tajemniczy lęk, że moim jedynym przeznaczeniem jest ból. Staję się sabotażystką miłości – mówi Marta, która z żadnym mężczyzną nie potrafi ułożyć sobie życia.

Jaki jest schemat działania Marty?

Znajduję kogoś, kto mnie nieuchronnie odrzuci lub opuści. Jeśli znajdę kogoś, z kim szczęście jest możliwe, zrobię wszystko, co możliwe, aby zniszczyć ten związek. Robię to poprzez oczekiwanie wciąż nowych zapewnień, okazywanie nieuzasadnionej  zaborczości, robienie dramatów z problemów błahych lub próby kontrolowania wszystkiego, odwołując się do uległości lub dominacji. Jednym słowem - odrzucam partnera, zanim on odrzuci mnie.

Schemat ten działa zawsze dlatego, że  – jeśli wiemy, że ciąży nad nami klątwa – to zachowujemy się tak, aby tę wiedzę potwierdzić. Ponieważ fakty zaprzeczają wiedzy, zmieniamy fakty. I sabotujemy związek poprzez przekonanie: Jeśli mnie kochasz, to znaczy, że nie jesteś dla mnie wystarczająco dobry. Tylko ktoś, kto mnie odrzuci, jest godny mojego oddania.

Obraz siebie

Obraz siebie jest naszym przeznaczeniem. A ściślej – bywa.

Obraz siebie to co, co świadomie lub nieświadomie o sobie myślimy. Nasze cechy fizyczne, aktywa i pasywa, możliwości i ograniczenia, silne i mocne punkty.

Jeśli w obrazie samego siebie brak szczęścia i sukcesu, to w momencie osiągania sukcesu fakt ten koliduje z obrazem siebie. Powstaje wówczas przerażenie, że fakty nie są elementem przekonania o samym sobie. 

Można wówczas z łatwością przewidzieć, że człowiek znajdzie sposób autosabotażu. Prędzej zmieni fakty niż obraz siebie utrwalony w podświadomości.

To niska samoocena kreuje wrogi stosunek do tego, co dla nas dobre. Ludzi o wysokiej samoocenie popełniają błędy, upadają ale podnoszą się i idą dalej.

Samoocena a misja życia

Jeśli misją życia jest osiąganie celów i sukcesów, czujemy radość i satysfakcję z osiągnięć.

Jeśli celem jest stałe udowadnianie, że jestem wystarczająco dobra, człowiek nie osiąga nigdy satysfakcji z osiągnięć, bowiem motorem działania jest nie radość z sukcesu ale lęk przed oceną innych ludzi.

W takiej sytuacji zawsze czujemy się gorsze, wciąż mamy do odniesienia jeszcze jeden sukces więcej, aby udowodnić innym, że jesteśmy naprawdę coś warte.

Od zwierząt, różni nas to, że posiadamy świadomość i zdolność samodzielnego myślenia. Oznacza to, że możemy zdecydować, że dane zachowanie jest racjonalne, korzystne i mądre a następnie.. …zachować się zupełnie inaczej.

Nasze postawy i podejmowane działania zależą od wyborów, których dokonujemy. Na bardzo podstawowym, bazowym poziomie możemy wybrać świadome życie, odnoszenie się z szacunkiem dla rzeczywistości, akceptację faktów, konsekwencję w działaniu, szacunek dla samej siebie wyrażający się w dialogu i myśleniu, otwartość i uczenie się na błędach.

Możemy też wybrać unikanie rzeczywistości, niemyślenie, obojętność wobec faktów, brak świadomości i zamknięcie na świat i nowe idee.

GrajWysoko.p    lAnna E. Rębosz

W opracowaniu wykorzystano materiały z książki:

6 filarów poczucia własnej wartości, Nathaniel Branden, łumaczenie Hanna Dąbrowska, Wydawnictwo Feeria