Ostatni obrońca z Westerplatte.
- Napisane przez
- Wydrukuj
- Skomentuj jako pierwszy!
Polskie Towarzystwo Historyczne, zorganizowało wyjątkowy wieczór wspomnień, na którym między innymi przypomniano wyjątkową osobę Ignacego Skowrona, bohatera z regionu świętokrzyskiego ostatniego z obrońców Westerplatte.
Ignacy Skowron, urodził się dnia 24 lipca 1915 roku w świętokrzyskich Osinach. Zmarł on natomiast w dniu 5 sierpnia 2012 roku w Sitkówce. Był on majorem Wojska Polskiego odznaczony orderem Virtuti Militari.
Rodzina
Był on synem Jana i Klary z Rudników. Miał dwóch braci i siostrę. Skończył jedynie trzy oddziały szkoły powszechnej w pobliskiej Pierzchnicy. Przed powołaniem do wojska, służył w gospodarstwach rolnych, a od 1936 roku pracował w młynie „Kłos” koło Kadzielni.Służbę wojskową, Ignacy Skowron odbywał w latach 1938–1939 w 4 Pułku Piechoty Legionowej w Kielcach.
We wrześniu 1938 roku, oddelegowany został do szkoły podoficerskiej na Bukówce. Stamtąd też, przybył dnia 31 marca 1939 roku jako starszy legionista na Westerplatte. W dniu 20 maja 1939 roku, został on awansowany do stopnia kaprala.
Wybuch wojny
W czasie obrony Westerplatte, walczył z hitlerowskim najeźdźcą w wartowni nr 2. Po poddaniu się dnia 7 września 1939 z rozkazu majora Sucharskiego, trafił wraz z pozostałą częścią oddziału do niewoli niemieckiej. Z niewoli jenieckiej ze Stalagu IA w Królewcu, został zwolniony dnia 5 listopada 1940 roku z powodu przewlekłej choroby.
Zamieszkał zatem wraz z żoną i dzieckiem w Radkowicach koło Chęcin, pracując w gospodarstwie teściów. W dniu 15 października 1941 roku, podjął pracę w kolejnictwie jako robotnik fizyczny.
Konspiracja
Rozpoczął on jednocześnie działalność konspiracyjną, najpierw w ZWZ a następnie w AK. Informował o transportach niemieckich i przemieszczaniu się wojska niemieckiego.
Lata powojenne
Po wojnie przeżył wiele trudnych dni, nowe komunistyczne władze nie były mu zbyt łaskawe, Ignacy Skowron wraz z rodziną zamieszkał w małym mieszkanku w bloku kolejowym w Nidzie. W październiku 1951 został toromistrzem i na tym stanowisku pracował do przejścia na emeryturę w 1975. W 1989 otrzymał nominację na stopień podporucznika w stanie spoczynku, a w następnych latach uzyskał kolejne awanse aż do stopnia majora.
Zmarł w wieku 97 lat. Uroczystości pogrzebowe odbyły się dnia 8 sierpnia 2012 roku, w kościele parafialnym w Brzezinach.
Wszyscy uczestnicy wspomnianego spotkania, minutą ciszy uczcili naszego bohatera.
Ewa Michałowska - Walkiewicz